AOZ Blog

Geregistreerde en problematische schulden is een probleem voor 8% van de Nederlandse huishoudens.

“De samenleving is al gauw 100.000 euro kwijt aan één huishouden dat ernstige financiële problemen heeft. Dat geld gaat zitten in verloren afschrijvingen, hulpverlening, verzuim- en ziektekosten, verloren arbeidsuren, uitkeringen en huisuitzettingen. “

Nibud publiceerde onlangs in mei 2023 de paper  “Sneller uit de schulden.” De nadruk ligt hier op preventie. Daarin kunnen wij met AOZ een substantiële  bijdrage leveren.

Een eenvoudige achtergrond check maakt direct duidelijk of jouw potentiële werknemer in financieel zwaar weer verkeert. Je kunt met deze informatie een weloverwogen zakelijke beslissing nemen. Óf je helpt deze kandidaat aan een baan voor betere financiële omstandigheden met alle risico’s van dien óf je wijst af en kiest voor een financieel gezonde werknemer. De keuze is aan jezelf, de feiten leveren wij.

AOZ, vertrouwen op feiten

De Corporate Sustainability Due Diligence Directive (CSDDD): een stap richting duurzaam en verantwoord bedrijfsbeheer in de EU!

📈De kosten gaan omhoog door CSDDD en niet alle bedrijven trekken dit📈

Na jaren van onderhandelen nam het Europees Parlement eind april en de Europese Raad eind mei 2024 de Corporate Sustainability Due Diligence Directive (CSDDD) aan. Deze ‘antiwegkijkwet’ verplicht bedrijven in de EU om hun waardeketen te kennen en actie te ondernemen bij misstanden. Echter, de awareness hierover is te laag, vooral onder MKB-bedrijven, aldus docent en expert Vincent Wanders. Een diepere duik in zijn visie op deze wet is te lezen in het artikel van het Financieel Management (28-05-2024).

Oké interessant, maar wat houdt het nou precies in dat CSDDD? In deze blogpost neem ik jou mee in belangrijke aspecten, wijzigingen, de benaming  'antiwegkijkwet', criteria om te bepalen of jouw bedrijf onder de CSDDD valt én uiteraard concrete acties om te nemen. Lees je verder mee?

De Europese Commissie heeft een belangrijke stap gezet met de introductie van de CSDDD. Deze richtlijn is ontworpen om bedrijven, zoals het jouwe, te verplichten hun impact op het milieu en de mensenrechten te identificeren, te voorkomen, te mitigeren en erover te rapporteren. Het doel is om duurzaamheid en verantwoord bedrijfsbeheer te bevorderen binnen de Europese Unie. Enkele kernaspecten van de CSDDD zijn:

1. Due Diligence verplichtingen: je moet processen implementeren om negatieve impact op mensenrechten en het milieu in jouw waardeketen te identificeren en aan te pakken. Dit omvat zowel je eigen activiteiten als die van dochterondernemingen en zakelijke relaties, zoals leveranciers en partners.
2. Beperkt tot grote bedrijven: de richtlijn richt zich tot nu toe alleen nog op grote bedrijven die voldoen aan specifieke criteria met betrekking tot omzet en aantal werknemers.
3. Rapportage en transparantie: 
   • Je moet jaarlijks rapporteren over je due diligence activiteiten en maatregelen om risico's te beheersen en negatieve impact te verminderen.
   • Transparantie is essentieel, met gedetailleerde informatieverstrekking aan belanghebbenden.

4. Sancties en handhaving: er worden sancties opgelegd aan bedrijven die niet aan de richtlijn voldoen. Nationale autoriteiten zijn verantwoordelijk voor handhaving en controle.
5. Stakeholder betrokkenheid: je moet belanghebbenden betrekken in jouw due diligence processen door in dialoog te gaan met werknemers, gemeenschappen en andere getroffen partijen.
6. Klachtenmechanisme: er moet een effectief mechanisme zijn voor individuen en gemeenschappen om klachten in te dienen als ze negatief worden beïnvloed door jouw bedrijfsactiviteiten.

📋 Op het eerdere voorstel van de CSDDD is er kritiek gekomen vanuit onder andere Duitsland en Frankrijk. Hierdoor heeft de wet enkele aanpassingen ondergaan. De oorspronkelijke ambitie van de richtlijn werd afgezwakt door de zorgen over de omvang en impact van de verplichtingen die zouden worden opgelegd aan bedrijven. De belangrijkste wijzigingen in de 'light' versie van de CSDDD zijn als volgt:

1. Verzwakte ketenaansprakelijkheid: de reikwijdte van de ketenaansprakelijkheid is beperkt, wat betekent dat je mogelijk minder verantwoordelijk wordt gehouden voor schendingen die plaatsvinden bij jouw leveranciers en partners verder in de waardeketen.
2. Sancties en handhaving: de sancties voor niet-naleving zijn versoepeld. Je krijgt meer ruimte om je aan te passen aan de nieuwe regels zonder directe zware sancties.
3. Invoering van transitieplannen: de verplichting om transitieplannen op te stellen blijft bestaan, maar de voorwaarden en eisen hiervoor zijn versoepeld om jou meer flexibiliteit te bieden.
4. Geleidelijke invoering: de invoering van de richtlijn zal geleidelijk plaatsvinden tussen 2027 en 2029, wat jou meer tijd geeft om je voor te bereiden en je processen aan te passen aan de nieuwe eisen. Grote bedrijven starten in 2027, met een geleidelijke uitbreiding naar MKB-bedrijven rond 2028/2029.

De aanpassingen aan de CSDDD weerspiegelen de balans tussen het streven naar duurzaamheid en het realiseren van economische haalbaarheid voor bedrijven.

Waarom wordt de nieuwe regeling van de CSDDD ook wel 'antiwegkijkwet' genoemd? 👀

De term "antiwegkijkwet" is ontstaan omdat deze nieuwe wet jou verplicht om actief en systematisch jouw productieketens te screenen op schendingen van milieuregels en mensenrechten, waaronder werknemersrechten. De wet verhindert dat je "wegkijkt" van de negatieve impact die jouw activiteiten kunnen hebben op mensen en het milieu. De term "antiwegkijkwet" weerspiegelt de diepgaande veranderingen die de CSDDD teweegbrengt in de manier waarop je opereert en verantwoordelijkheid neemt voor jouw impact op de samenleving en het milieu. Het dwingt je om actief betrokken te zijn bij jouw toeleveringsketens, waarbij je niet langer kunt wegkijken van de mogelijke schendingen van milieuregels en mensenrechten die elders in jouw keten plaatsvinden.

De wet legt de nadruk op transparantie en rapportage, waardoor je gedwongen wordt jouw processen bloot te leggen en verantwoording af te leggen aan belanghebbenden. Sancties voor niet-naleving zorgen ervoor dat je niet langer kunt negeren wat er gaande is in jouw keten. Belangrijk is ook de versterking van de betrokkenheid van belanghebbenden, waaronder werknemers en gemeenschappen die worden beïnvloed door jouw activiteiten. Dit dwingt je om niet alleen te kijken naar winst, maar ook naar de bredere impact van jouw handelen. Bovendien vereist de wet dat je proactief transitieplannen opstelt om jouw impact op milieu en mensenrechten te verminderen, waardoor je vooruit moet kijken en veranderingen moet doorvoeren voordat problemen zich voordoen. Door deze wetgeving krijgt niet alleen de EU, maar ook de wereldwijde gemeenschap de kans om de normen voor bedrijfsvoering te verhogen, waardoor een eerlijker en duurzamere samenleving ontstaat waarin bedrijven niet kunnen wegkijken van hun verantwoordelijkheden en elkaar controleren en verantwoordelijk houden.

Hoe weet ik of mijn bedrijf in aanmerking komt voor deze regeling? 📋

De CSDDD legt specifieke criteria vast om te bepalen welke bedrijven aan de regels moeten voldoen. De belangrijkste criteria zijn:

1. Bedrijfsgrootte en omzet:
   • Grote ondernemingen: de richtlijn is van toepassing op grote ondernemingen met meer dan 500 werknemers en een wereldwijde netto-omzet van meer dan 150 miljoen euro.
   • Medium-sized ondernemingen in hoogrisico sectoren: ondernemingen met meer dan 250 werknemers en een wereldwijde netto-omzet van meer dan 40 miljoen euro, waarvan minstens 50% van de omzet afkomstig is uit sectoren met een hoog risico (zoals textiel, landbouw, en mineralen), vallen ook onder de richtlijn.

2. Sectoren met hoog risico: bedrijven in sectoren die als hoog risico worden beschouwd voor mensenrechten- en milieuschendingen moeten extra waakzaam zijn. Dit omvat sectoren zoals mijnbouw, textiel, landbouw, en toeleveringsketens die met conflictmineralen te maken hebben.
3. Vestiging in de EU:
   • EU-bedrijven: de richtlijn is van toepassing op bedrijven die in de EU zijn gevestigd en aan 2 van de 3 criteria voldoen: (1) balanstotaal van meer dan €20 miljoen, (2) omzet van meer dan €40 miljoen of (3) meer dan 250 medewerkers.
   • Niet-EU-bedrijven: voor niet-EU-bedrijven gelden de regels als zij een significante business in de EU hebben: netto-omzet van meer dan 150 miljoen euro in de EU, of meer dan 40 miljoen euro als zij actief zijn in hoogrisico sectoren en minstens 50% van hun wereldwijde omzet uit de EU komt.

4. Toeleveringsketen: de verplichtingen gelden voor de gehele waardeketen van jouw bedrijf, inclusief eigen activiteiten, dochterondernemingen, en directe en indirecte zakenrelaties, zoals leveranciers en onderaannemers.

Uiteraard zijn er altijd uitzonderingen op de regel en specifieke situaties. In dit geval zijn dat:

• MKB (midden- en kleinbedrijf): kleine en middelgrote ondernemingen (MKB) worden in principe niet direct getroffen door de richtlijn, tenzij zij actief zijn in hoog risico sectoren en voldoen aan de omzetcriteria.
• Specifieke sectorale aanpassingen: sommige sectoren kunnen specifieke richtlijnen en aanpassingen krijgen afhankelijk van de aard van hun activiteiten en de risico's die zij met zich meebrengen.

Welke acties kan ik als bedrijfseigenaar (alvast) nemen? 💼

Laten we vooropstellen dat het beter is om tijdig te anticiperen. Zelfs als jouw bedrijf niet direct onder de regeling valt, is de kans groot dat je aan deze nieuwe regels moet voldoen als je met grote bedrijven wilt blijven samenwerken of de voorkeur wilt krijgen.

Je zou verschillende stappen kunnen ondernemen om jouw bedrijf voor te bereiden op en te voldoen aan de eisen die door de CSDDD gesteld worden. Voorbeelden van concrete acties die je kunt nemen zijn:

1. Implementeren van due diligence processen:
   • Identificeren en evalueren van risico's: voer een grondige risicoanalyse uit om de impact van jouw bedrijfsactiviteiten op mensenrechten en milieu in de gehele waardeketen te identificeren.
   • Ontwikkelen van beleid en procedures: stel intern beleid en procedures op die specifiek gericht zijn op duurzaamheid en mensenrechten.
   • Training en bewustwording: zorg voor training en bewustwording van medewerkers over de due diligence processen en hun rol daarin.

2. Samenwerken met leveranciers en partners:
   • Verplichtingen in contracten: neem duurzaamheidseisen op in contracten met leveranciers en partners. 
   • Audits en monitoring: voer regelmatige audits uit bij leveranciers om naleving van de duurzaamheidscriteria te controleren.
   • Capaciteitsopbouw: help leveranciers en partners om hun eigen due diligence capaciteiten te verbeteren door middel van training en ondersteuning.

3. Transitieplannen ontwikkelen:
   • Opstellen van plannen: ontwikkel transitieplannen om jouw bedrijfsactiviteiten duurzamer te maken.
   • Doelen en mijlpalen: stel concrete doelen en mijlpalen vast voor duurzaamheid en mensenrechten.
   • Evaluatie en aanpassing: evalueer regelmatig de voortgang en pas je plannen aan op basis van nieuwe inzichten en veranderingen in de waardeketen.

4. Stakeholder betrokkenheid:
   • Dialoog aangaan: betrek belanghebbenden, zoals werknemers, gemeenschappen en andere getroffen partijen, in jouw due diligence processen.
   • Feedback mechanismen: creëer mechanismen voor feedback en participatie van belanghebbenden.
   • Transparantie: zorg voor open communicatie over jouw due diligence activiteiten en de voortgang van jouw transitieplannen.

Conclusie

Het is duidelijk dat de CSDDD niet alleen een wettelijke verplichting is, maar ook een kans biedt voor jouw bedrijf om zich te onderscheiden op het gebied van duurzaamheid en verantwoord ondernemen. Door proactief stappen te ondernemen en te voldoen aan de nieuwe eisen, kun je niet alleen de reputatie van je bedrijf verbeteren, maar ook bijdragen aan een duurzamere en rechtvaardigere wereld. Begin vandaag nog met de voorbereidingen om ervoor te zorgen dat jouw bedrijf niet alleen voldoet aan de wettelijke eisen, maar ook een positieve impact maakt op mens en milieu én zo een voorkeurspositie kan bemachtigen. Samen kunnen we werken aan een betere toekomst voor iedereen. 🌍💼

Krap bij kas.

**Dit is een fictief verhaal om jou het belang van achtergrondonderzoek in te laten zien** 

Een oliebol wordt duur betaald.

Ze werken met z’n drieën in ‘De Suyckerbol’, de plaatselijke oliebollenkraam. Buiten het oliebollenseizoen gaan er echter vooral stroopwafels, slagroomsoezen en zelfgemaakte krentenbollen over de toonbank. De veertigers Ruud Gerritsen en Bauke de Haan staan al heel wat jaartjes in ‘De Suyckerbol’ en het werk is steeds drukker geworden. Sinds kort hebben ze hulp van Carel Kieboom, een wat oudere man die niet bepaald het zonnetje in huis is. Maar ja, het kostte al moeite genoeg om een nieuwe medewerker te vinden. Eén ding hebben de heren oliebollenverkopers gemeen: ze zeuren allemaal over geld. Het werk in ‘De Suyckerbol’ is geen vetpot en het leven is duur. Regelmatig fantaseren ze er op los hoe ze hun portemonnee kunnen spekken. Maar voor zover de een het van de ander weet, blijft het bij dagdromen.

Na Pasen is er bonje in de tent. Er is een telefoontje van de baas dat er iets niet klopt met de dagopbrengsten. ‘De bolle’, zoals de werkgever door zijn personeel wordt genoemd, komt hoogstpersoonlijk naar de kraam om zijn werknemers aan de tand te voelen. „De dagopbrengsten van de paasdagen ontbreken”, zegt hij. „Ze staan niet op het rekeningoverzicht van de bank.” De drie personeelsleden kijken elkaar aan en halen aanvankelijk hun schouders op. ‘De bolle’ ziet het en schiet uit zijn slof: „Wie had er dienst?”, roept hij woedend. „Ik”, antwoordt Carel nurks. „Maar”, zegt hij er meteen bij, „ik heb de enveloppe gewoon naar de bank gebracht.” De enveloppe waar Carel het over heeft, is de dagopbrengst. Aan het eind van een werkdag wordt de dagopbrengst uit de kassa gehaald, in een bankenvelop gedaan en naar de bank gebracht. Meestal verdwijnt de envelop in de nachtkluis, maar soms is de bank nog open en wordt de dagopbrengst aan een baliemedewerker gegeven die vervolgens een reçu (een ontvangstbewijs) afgeeft. Als de baas ergens een hekel aan heeft, is het aan onbetrouwbaar personeel. Hij twijfelt daarom geen moment en schakelt een recherchebureau in met als opdracht: controleer de administratie op onregelmatigheden en zoek de eventuele dader. Onderzoeker Erik van het recherchebureau heeft na drie korte gesprekjes al snel in de smiezen dat de betrouwbaarheid van het personeel heel wat minder is dan ‘de bolle’ zou wensen. Er verdwijnt van alles, van pakken koffie tot flessen melk. Dat past wel in het beeld van de drie medewerkers die allen krap bij kas zitten. Zeker in het geval van Carel, van wie wordt gezegd dat hij bij verschillende kennissen 2.500 euro schuld heeft uitstaan.

Maar dat gesjoemel verklaart nog niet het ontbreken van de paasopbrengst. Palmen bekijkt het rooster waarop staat wie verantwoordelijk was voor het opmaken van de kassa en het afstorten van de dagopbrengst bij de bank. Daaruit blijkt inderdaad dat Carel tijdens de paasdagen aan de beurt was. Carel vertelt dat hij de dag ná Pasen ’s ochtends naar de bank is geweest met de opbrengst en die heeft overhandigd aan een man met kort stekeltjeshaar. Een bezoekje aan de bank leert echter dat er die bewuste ochtend een vrouw met lang zwart haar dienst had. Carel blijft echter ontkennen dat hij de opbrengst achterover heeft gedrukt. De intuïtie van rechercheur Erik zegt hem dat er meer aan de hand is. Hij laat een overzicht maken van alle dagen dat Carel verantwoordelijk was voor het opmaken van de kassa en het afstorten van de dagopbrengst. Dat waren er in de afgelopen maanden vijftien. Samen met een collega en de administrateur van de oliebollenkraam bestudeert Erik de overzichten, maar er valt hem niets bijzonders op. De bedragen die bij de bank zijn gestort, komen overeen met de kassaprints. De onderzoeker zucht diep en wil de papieren opbergen. Op dat moment vraagt zijn collega: „Hoe laat gaat die ballentent eigenlijk dicht?” De administrateur zegt: „Om negen uur, hoezo?” „Omdat alle overzichten van de kassa tijdens de dagen dat Carel dienst had om half acht zijn afgesloten.”

„Verrek”, zegt de administrateur, „Je hebt gelijk, dat is me nooit opgevallen!” De puzzelstukjes vallen nu in elkaar. Carel kon zonder enig probleem alle betalingen die na half acht werden gedaan in eigen zak steken. Doordat de inkomsten die na dat tijdstip binnenkwamen niet op de kassaprints stonden, kon hij dat geld in zijn eigen zak steken zonder dat er ooit ook maar werd er niet één cent kassaverschil opgemerkt! En Carel had het nodig, want hij is degene met de meeste geldschulden. De administrateur is verbijsterd dat het zo simpel is om te frauderen. Men dacht een redelijk waterdicht systeem te hebben wat betreft de afstort van de kassa.

Als Carel wordt geconfronteerd met deze gegevens, blijft hij eerst ontkennen, wijst vervolgens naar zijn collega’s die ook van alles mee roven, maar geeft uiteindelijk toe. Ook hij doet mee aan de poker-hype, alleen weet-ie nooit wanneer hij moet stoppen. Het resultaat is een forse schuld bij het illegale casino dat hij bezoekt en bij een aantal medespelers van wie hij geld heeft geleend. Carel is een typisch voorbeeld van een fraudeur die steeds brutaler wordt als hij het idee heeft dat niemand hem in de gaten heeft. Dit soort fraudeurs neemt steeds meer risico en de kans dat ze door de mand vallen wordt daardoor elke keer groter. Als Carel het had gelaten bij het achteroverdrukken van de laatste anderhalf uur kassaopbrengst was er misschien nooit iemand achter gekomen. Maar toen hij tijdens de feestdagen de hele kas mee naar huis nam, werd hem dat fataal. 

De baas van ‘De Suyckerbol’ heeft zijn administrateur opdracht gegeven alle kassaprints in het vervolg op tijdstip te controleren en te vergelijken met de bankstortingen. Carel heeft nu hele dagen de tijd om te pokeren, alleen heeft het casino hem de toegang ontzegd. ‘De bolle’ heeft geen aangifte gedaan: „Dat kost me alleen maar nog meer geld en levert toch niks op.”

De zaak bij 'De Suyckerbol' geeft aan hoe fraude binnen een bedrijf kan gedijen als gevolg van gebrekkig toezicht en screening van personeel. Een grondig achtergrondonderzoek had mogelijk de financiële integriteit van Carel aan het licht kunnen brengen voordat hij aan het werk werd gezet. Dit benadrukt het cruciale belang van zowel pre- als in-employment screening procedures bij het aannemen en behouden van betrouwbaar personeel. Deze procedures helpen bedrijven om potentiële risico's te identificeren en te minimaliseren, en zo de integriteit van hun organisatie te waarborgen.